Haddim değil ve kimse de eminim ki bunu merak etmiyor ama Fearless OG döneminden beri bir Swiftie olarak TTPD albümünü yorumlamak istedim. Benimle aynı fikirde olmak zorunda değilsiniz tabi.
Öncelikle albüm çok kişisel, sözlerini okurken sanki Taylor'ın günlüğünü okuyor gibi hissettim. Ama sound olarak altyapısı beni biraz hayal kırıklığına uğrattı. Bu arada hüzünlü, mutsuz şarkılar dinlemekten çok hoşlanırım. Albümün full slow tempoda olması benim için sorun değil hatta öyle olacağı için çok heyecanlanmıştım. En sevdiğim tarzlar bu tarzdır zaten. Sadece aynı tempoda olması ve şarkıların hepsinin aynı altyapıda olması biraz can sıkıcı. Mesela Midnights'da aynı altyapıdaydı ama şarkılar bridge'de patlıyordu ve o şey şarkıyı muhteşem yapıyordu. Ama bu albümde bridge'de şaşırdığım, ölüp bittiğim bir sound yoktu.
Yani albüm söz yazarlık konusunda muhteşem ama Taylor ve çalıştığı kişiler artık yeni soundlar bulmalı. Çünkü bizim Taylor Swift sevme ve müzik endüstrisi deme nedenimiz, bu kadar dinlenme nedeni her albümünde yeni tarzlar denemesi ve bunu yaparken çok başarılı bir şekilde yapması.
Bu albüm söz yazarlık olarak 10/10 ama altyapı malesef çok etkilemedi beni.