‏‏‏‏‏‏‏‏

sonra sen gittin, evsiz kaldım; yazım kışa döndü. ağaçlar yaprak döktü, çiçekler soldu. fırtınalar koptu yüreğimde, acın ciğerime işledi. 

koca bir dağ devrilmiş üzerine sen hâlâ çiçeklere zarar gelmesin diye çabalıyorsun.

sözlerin dilsel faşizm, gözlerin buruk realizm.

kendimleyim, problemli bir beraberlik.

yanık kokan bir dünya. tüten insanlar. dumanlı bir hayat.

tanrı biliyor. çoğu zaman yatağa yatarken bir daha uyanmamayı istiyorum. hatta bazen umuyorum ve sabah gözlerimi açıp güneşi tekrar görünce kederleniyorum. ne olurdu bir kaçık olsaydım, suçu havaya, üçüncü bir kişiye, yolunda gitmeyen bir işe yükleseydim; o zaman öfkemin bu katlanılmaz yükü de hafiflerdi.

gönlümü kendi hâline bıraksam, anti tezlerden oluşan bir ayin olurdu

o gitti gideli ruhum çorak kaldı, gün ışımaz günüme. gece uyku girmiyor gözüme, gündüzse evde duramaz oldum. ne tam olarak buradayım, ne başka bir yerde. bir hayalet gibiyim kalabalıklar içinde. herkese küskünüm, kırgınım, elde değil.

benim derdim senin derdine taydır

di'li geçmişten tek yaramsın sen