Seni hiçbir zaman tanıyamadım. Bana bu hakkı tanımadın. En sevdiğin yemeği, en sevdiğin rengi, eve saat kaçta geldiğini, sabah kaçta kalktığını, nasıl güldüğünü, nasıl davrandığını hiçbir zaman bilemedim. Ve asla da bilemeyeceğim. Seni tanımak isterdim. Yolda yan yana yürümek, aynı masada yemek yemek, bir kafede oturmak isterdim. Çok basit şeyleri seninle yapmak isterdim. Seninle yaptıklarımızı değil de yapamadıklarımızı düşünüyorum ve bu daha çok acı veriyor.Yüreğinden yaralı benim hikayem çünkü asla biz olamadık. Sessizlik cinayetine ait iki genç ruh iken biz de kim.....