Bunu okur musunuz bilmiyorum.
Yaklaşık 7 seneyi aşkındır bu paltformdayım. Okuduğunuz kitapların yorumlarında tanıdınız beni. Aklı başında bir insan olduğumu gördünüz, bende aynı şeyi sizde gördüm. Birçok ilgimi çeken hikaye oldu, nasıl okunmuş bu ya helal olsun dediğim hikayeler oldu. Şaşırdığım hikayeler oldu.
Ama en çok da kurguma benzettiğim bazı romanların binlerce okunması koydu.
Bazen bir an geliyor ya, yaptığınız şeylerin boşuna yapmışsınız gibi hissediyorsunuz. İşte ben aynen öyle hissediyorum.
Görüşürüz Canan adlı kurgumu uzun bir süre düşündükten sonra yazmaya başladım. Okuduğum hikayelerden ilham aldığım ama en çok kendi hayal gücümden faydalandığım bir eser oldu. Benim için bu kadar özel bir eserin, bu kadar görünmez olması beni gerçekten çok üzüyor. Boşuna yazıyormuşum gibi hissediyorum. Bu yazıyı yazarken çok düşündüm çünkü ilgi toplamaya çalıştığımı düşüneceksiniz. Benim öyle bir amacım yok ama artık gerçekten dayanamıyorum. Ne düşünürseniz düşünebilirsiniz. Ben buraya içimi dökmek istiyorum.
Normalde Wattpad'de 30 bölüme yakın yazınca hikayeniz tanınmaya başlıyor ama bırak tanınmayı, okunmadı bile. Nerede yanlış yapıyorum diye tekrar tekrar okuyup düzenlemeye çalışıyorum ama ona rağmen okunmuyor. Buraya her girdiğimde belki biri okumuştur umuduyla hergün okunmaya bakıyorum ama çıt yok.
Zaten zorlu bir dönemden geçiyorum, hikayemin de okunamaması beni gerçekten çok yıpratıyor. Kanıtı olsa da göstersem size.
Bakın ben bu sene tekrar üniversite sınavına hazırlanacağım. Bu süreçte hikayeye bölüm atabilir miyim bilmiyorum. Bırakmalı mıyım, ona da emin değilim. Motive olmak için yazıyorum, ama üzülerek geri çıkıyorum uygulamadan.
Kendini acındırıyor, hikayesini okutmaya çalışıyor demeyin!
Çünkü bunlar benim gerçek duygularım.
Seviliyorsunuz ♡
