belkide artik gitme vakti gelmistir.. mutluluk dahi insani mutlu etmiyorsa , vazgecmelimi ? insan sebebsiz yere vazgecermi sevdiginden? diyordu gecenlerde bi abi..
bu cumle gunlerce kafami kurcaladi durdu. ara ara uykularim bolundu ,uyandim . uyusamda zihnen tam uyumadigimin bilincindeydim..
tam 7 yil olmustu.. saatler gunler, aylar sayan asiklar var, ben hangi saati hangi gunu hangi sensizligi sayiyim dilemin?? onu gormeden uzaktan sevmemim 7 yilida olusmustu. kimbilir daha kac yil sevicem??..
sizin bildiginiz gibi sevmiyorum ben. yanimda hic olmadi, nasil konusur nasil oturur nasil yemek yer bilmiyorum. bilmediklerim arasinda en cok canimi yakanlar nasil koktugu, nasil guldugu.. en cokta nasil guldugunu bilmemek canimi yakiyor. sanki cigerlerimi parcaliyorlarda agzimda cikarcasina zorluyordu kursagimi.. kursakta birseylerin kalmasi demek bu olsa gerek.kocaman dolu dolu gulen insanlara hayran olan ben, sevdigim adamin nasil guldunu bilmiyorum.. ve mesafelerden imkansizliklardan nefret ediyorum. ben tekmiyim mesafelerden nefret eden ?
anlaticaklarim olagin disi sacma yada ilginizi cekmeye bilir. lakin benim tum hayatim bu 7 yilda. insan bir kere severmis degisi nede dogru. ya sevdikten sonra..