‏‏‏‏‏‏‏‏

sen hâlâ küçük bir kız çocuğusun. bir adamı oğlun gibi sevmek akıl işi değil. yapma, ziyan olacaksın.

"Uzun zaman önce tedavülden kalktı saçlarımdaki parmak izlerin. Gözlerinin değdiği her yer faili meçhul şimdi. Sadece birkaç şey eksildi senden sonra, fazlası değil. Sahi nereye gömdün giderken kalbimi?" 

Yürek bir sırça çiçektir. Bir kere kırılınca o çiçek bir daha öyle bir çiçek olur mu? 

hayaller kadar gerçek değiliz.

ölü mavi bir kelebeğim. kuruttum kanatlarımı. mavi bir bilyenin göbeğini öptüm. her dehlize girdim, her sırra erdim. çocuklar gibi ölmeyi bilmeden öldüm. 

Kadıköy'de mart soğuğu dudaklarımı yakarken usulca sordum:
          "Göğüs kafeslerimin içine saklayabilir miyim seni?"

ah, canımın içi. yanında aldığım her nefes, birer virgüldü acılarıma. bilmiyorum. bu bir şiir sayılır mı? 

pencerelerde ölmüşüm sulanmamış küçük, narin anlamsız bir bitki gibi.

hasretinden prangalar eskittim.

onun iki dudağının arasında başladı ve bitti benim her devrimim.