@mirenache
şarkıların, adımlarımı birbirine karıştırıp beni tökezleten ağır lisanı sebebiyle pek çok yaram var. fakat gelin görün ki parçalanmış diz kapaklarımın her biri boğazımda sızlıyor. en irinli yarıklar sanki çenemin bir iki parmak altında tünemiş gibi.
@mortelasui size ben de bir parça bırakmaya çalışıyorum lakin link olarak gelmiyor bir türlü. panonuza atacağım, dinleyin vaktiniz olduğunda. ve, parça için teşekkür ederim. sık sık dinleyeceğimden emin olabilirsiniz. güzel rüyalar dilerim.
hastaydı ve dilsizdi,
bir yokuş bitiyordu dudaklarının dibinde.
dile getirmek istediği ne kadar sözcük varsa,
dudağının kenarından sarkıyordu hafifçe ve
bir dengesizlik vuruyordu onu sırtından,
alaşağı oluyordu kelimeler.
yuvarlanıp, sağa sola savruluyordu yokuş aşağı,
tutanı olmuyordu ve mahmurlukla diniyordu gözleri,
o çok şey söylüyordu ama varmıyordu buraya sesi.
her dudakları yanaklarına doğru çekildiğinde unutkanlıkla,
badem çiçekleri yeşerirdi.
tutsaklık firar ettiğinde nefesinden
bir özür gibi un ufak olup küçülüverirdi.
-ML
İnstagrama girmiyorsun uzun zamandır,özlendin.
süt beyaz tenin bir kağıt gibi serildi kalemimin ucuna.
şiirlerle güzel bir kader çizeceğim yaşamına.
yorgunluğunun tüm kırıklığı benim içime doğacak ve sımsıkıya saracak avcum atmamakla atmak arasında dört dönen yüreğini.
amacım dağılmış yüreğini parçalamak değil.
bir anne kuş edasıyla tüylerim kandan gözükmese bile geri vereceğim sana kaybettiğin vakitleri.
koptuğun yerden tuttuğumda anlayacaksın, ağustos alamayacak benden seni.
özlemim geceyi kendine boğan karanlıktan koyu.
vazgeçtiremiyorum kaba olmaktan, sana olan bu bağımlı huyumu.
nazlı cockeye song basla
https://open.spotify.com/track/1XhFmIIYWjHuovs2F4IpWj?si=aYD295dISkeie062WFxELg&utm_source=copy-link
10/10 ama nokta koyuyor
şairlerin korunağı, satırlardır.
acılarını satırlara dizerler;
korkularını, sevinçlerini, yıkılışlarını, doğuşlarını ve ölüşlerini.
her birini ince ince dizerler mısralara.
ve siz, bir şairin mısralarını yakalarsanız,
"tutabilirseniz eğer göz yaşlarını ellerinizle,"
lütfen bırakın.
bir şairin şiirlerini anlamak, aşka eş değerdir ve bir şair aşık olursa,
kendi satırları arasına sıkışır.
bir çocuğun yuvasının, soğuk duvarlarının üstüne yıkılması gibi.
ve o çocuk enkazların altında kaldığında, hiçbir zaman kurtarmaya gelmez duvarları yıkanlar.
çocuk yıkıntıların arasında çürür.
ama tek haykırış kopmaz dudaklarının arasından.
çünkü o enkazı hâlâ yuvası sanıyordur.
aynı şairlerin, aşkı şiirlerinin can suyu sanması gibi.
bir aşk ne kadar öldürürse şairi, o kadar can yakar şiirleri.
ve aşklarıyla büyüdüğünü düşünür kalem tutan elleri.
ama unutmayın ki,
her büyüyüşün ardında bir bitiş gizli.
doğuş, büyüyüş ve ölüş hissi.
hissediyorsun, değil mi?
kapat gözlerini.
dudaklarından titreyen çenene doğru akan ıslaklık bize damlayacak.
bizi tattıracak sana hazin sonlu hikayeler.
ezberleme bu satırları, aklına kazı bileklerini doğradığın çakınla;
bu tokat bizim sonumuzu getirecek.