@louisinmisralarinda
yazmak için başladım. birkaç kere yazdım, geri sildim. belki elim gitmedi yazmaya ya da ne yazılır bilemedim. son zaman nasıl özetlenir, bunu bende çözemedim. yaşadıklarıma hâlâ anlam veremediğim anlar, nasıl bu noktaya geldiğimi çözemediğim çok an oldu ve böylece kaldı.
Gözdeyi tanıyor musun
ağlamaktan gözlerim şiş, kalbim çok kırgın. bu geceyi nasıl geçiririm, bilmiyorum. nedem böyle davrandın çok merak ediyorum. her şeyi daha güzel yapabilmek isterdim ancak elimden ancak bu kadarı geliyor. tanrım, bu kadar mı mutlu olmayı hak etmiyorum?
lou, doğru insanlar can acıtır mı? iyi olduğuna sevindim. umarım daha iyi de olacaksın.
çok teşekkür ederim darya ama şu anlık doğru olduğuna emin olduğum kişi tarafından hayal kırıklığına uğramıştım. şu an iyi olduğumu söylemek isterim. @toutepetitelolita
seni arzulamak; elimde olmadan, yılan gibi kıvrımlarımda gezinen, kalbimin en derinine işleyen, yavaş yavaş nükseden, beni avcunun içine kapatmış bir his... kurtulması imkansız. bu imkansızlığın sularında boğulmaya da razıyım. çenemi bir an bile açmadan sana olan özlemimi gözlerimle anlatabilirim. yakıcı soğuğunun tenime nasıl işlediğini sana da aktarabilirim. nasıl aklımın her köşesini kaplayıp, kendinden başka bir şey düşündürtmediğini anlatamam lakin bunun nasıl özel bir şey olduğunu iliklerine kadar hissettiririm.
uzun süredir bir köşeye bıraktığım mantığımla tekrardan yüz yüzeyiz. içimde biriken tonlarca şey var ve hangi birinin ucunda tutup onu anlamaya çalışacağım bilmiyorum. kalp genellikle hata yapar, gururumu ezip çiğnediğim her şeyin bana bir zarar olacağını şimdi görüyorum. zaten sevdiklerime karşı kolay gurur yapan bir insan değilken, gurur yapmama sebep olduklarından ötürü onları sorgulamam gerektiğini düşünemedim hiç. öylece affetmek hiçbir zaman doğru olmadı. doğruyu yapamamışım.
uzun zamandır gözlerim kısık, kulaklarım kapalı. kavuştuğum o şey asıl elime geçmesini beklediğim şeyden çok farklı. kavuşmamayı tercih edecek kadar beni rahatsız eden türden bir sancı. gereksiz bir kalabalık, umursamadığım bir curcuna ve duyup duymamamın hayatımda bir etki etmeyeceği birkaç cümle sadece. o kadar gereksiz ki hayatımdan komple atma isteğiyle yanıp tutuşuyorum garip bir şekilde.
yarabandı yapıştırınca geçer diye kandırılan o saf çocuk aslında o yarabandının, yaranın iyileşmesine engel olacağını geç öğrendi.
uzun süredir eski benliğimi kaybettiğimin farkındayım. birkaç kişi tarafından bunu duymak, sadece gerçekliğini ispatlamış oldu. artık umursamaz bir insan olacağım hakkında bir şeyler yazarken bunun gerçekleşeceğine asla inanmayarak karaladığım birkaç cümleydi onlar. masum sinirimin üstüme oynadığı ve artık böyle olmak istediğimin göstergesiydi sadece. bunun gerçekleşebilme ihtimali benim için epey uzak bir düşünceydi. ben ne yaşarsam yaşayayım, şu hep etrafını düşünüp kendini hiçe sayan, kendini yıpratmaktan başka bir işe yaramayan o insan olarak kalacağımı düşünürdüm.
ve her şeye rağmen kafamı dinleyemiyorum. suçlunun etrafımdakiler olduğunu düşünmüyorum. bana yük olmayanlara bile tükenmiş o sabrım yüzünden geri dönüş yapamıyorum. sorunun kendisi benim ama ben her zamanki gibi ne yapmalıyım, bilmiyorum.
eskiden ne kadar kötü olursam olayım, insanları bir dakika bekletmekten bile rahatsızlık duyarken şimdi sadece kendi kabuğuma çekilip kimsenin beni rahatsız etmemesini istiyorum. yazılmış mesajlar, arayanlar, uzun süre dönmediğim birikmiş birkaç mesaj, beklettiğimi bildiğim insanlara karşı duyduğum suçluluk hissine rağmen bile herkesi hayatımdan çıkarmak istememe dair koca bir düşünce yığınıyla beraberim. tek bir umursadığım, mesaj atması için can attığım ve mesajına dönmek için onu birkaç saniye bile bekletemediğim bir kişi var. hayır, bunu ben bilerek yapmıyorum. içimde öyle bir his var ki ona cevap verirsem, tüm mutluluk benim olur ve yine içimde öyle bir his var ki onun dışındaki insanlara cevap verirsem tüm yükler de sırtımda bana kambur olur.
sevgisiz büyüyen bir insan, senin sevgine aşık olup tapabilir hatta seni hayatının merkezine koyup kendini hiçe sayabilir.
sevgisiz büyüyen bir insan, senin sevgini kaldıramayabilir. hiçbir zaman bulmadığı değeri bulmak, onu daha çok nankörleştirebilir çünkü hak etmediği o sevginin altında bir anlık olsun kibirlenmek yapabileceği tek şeydir.
getirdiğin güzel günlere sevinip geçilmez ki, her daim içimde yankısı ilelebet sürüp gider.
gözlerinin üstümde bıraktığı etki basite alınamayacak derecede sarmalayan bir hisken, öylesine bakamam gözlerine.
