Hatice Uyğun

Yokluğun varlığımda, varlığın yokluğumda yaşadıkça yaşanmayan Koca Adam'a...
*
Ben, bir şeyleri değiştirmek ve iyileştirmek istiyorum. Ben Çoban Yıldızı değilim ki, hayallerimi, çocukluk aşkımı yazayım. Ben artık Deniz Feneri'yim,  yolunu kaybeden teknelerin seyrine durur gibi insanların karşısına durdum ve onlara yol göstermek için varım. Toplum, aşkını ve umudu yazan Çoban Yıldızı'nı kendi elleriyle büyüttü. Besledi, acıdan beslendim. Belki de eleştirdiğim bu toplum olmasaydı hala annesinin küçük kız çocuğuydum. Uyutulan toplumda gündeme birkaç dakika konu olan kadınların çığlığını satırlarıma gömeceğim ve kitabı tamamladığımda onlar adına ben bağıracağım, hem de susmamak üzere. Ben, bu yüzden varım ve var olacağım. Toplumun sustuğu yerde benim sesim yükselecek.
-Çoban Yıldızı