Sen gör diye bir şeyler yapıyorum. Senin sevdiğin şarkıları dinliyorum, senin sevdiğin şeyleri yapıyorum, senin sevdiğin gibi giyiniyorum. Senin sevdiğin insanları seviyorum, senin özleyeceğin insanları özlüyorum. Sen duy diye sesli konuşuyorum. Hatta senin hayallerini gerçekleştirmek için çalışıyorum. Senin istediğin meslek için. Sabahlara kadar ağlıyorum hıçkıra hıçkıra, duyuyor musun? Ne gürültü yaptın ama diye sızlanmanı bekliyorum. Artık sus demeni. Sonra yüzüme bakıp ağladığımı farkedince göz devirerek bile olsa bana sarılmanı istiyorum. Bir kez gözlerime bakıp ellerimi tutmanı. Gözlerimi kapatabilmek istiyorum. Senin kaybolacağından korkmadan gözlerimi kapatabilmek istiyorum. Sesini duymak istiyorum. Kafamın içinde olsa bile olur. Bir kez benimle konuş istiyorum. Bir kere sarılmak istiyorum sana. Söz, kal demeyeceğim. Özlüyorum. Çok özlüyorum ve senin buna kızacağını bildiğim için bundan utanıyorum da. Kızma. Bu yanlış bir şey değil. Seni geri istemem de yanlış bir şey değil. Kızma. Ben sana kızmıyorum. Bu vedasız kaçıncı gidişin? Ben sana kızmıyorum. Kırılma da bana. Bu işler böyle. Diğerlerine bakma, nasıl kabullenebilirim her gün içimde tekrar tekrar ölmeni?
Son bir şey yapmak istemiştim senin için. Böylece sonsuza dek huzur içinde yatacaktın. Her Cuma gecesini verecektim sana. Her haftanın Cuma'yı Cumartesi'ye bağlayan gecesini. Artık senin için endişelenmeyecektim. Sen benim hiç olamayacağım kadar mutlu olacaktın artık. Huzurlu olacaktın. Sana evini verecektim.
Affet beni. Benim cüzi iradem seni kurtarmaya yetmiyor. Ben sadece yetkisiz biriyim, seni geri alabilmek için. Hatta sana dokunabilmek için. Bazen artık yokmuşsun, seni asla hissedemeyecekmişim gibi geliyor. Bazense uzakta bir yerde beni izlediğini düşünüyorum. Gülümse. Artık sadece gülümsemen gerekiyor senin. Ben senin için güç dilemiyorum artık. İhtiyacın olmasın. Sen hep mutlu ol Zambak. Huzur içinde uyu.
