efil efil

Okula geldim sırtım ağrıyo boynum tutulmuş ve sesim yok... Çıkarın beni burdan 

Bütün gün iki öğün + bin adım yaptım demin mutfakta gördüğüm her şeyi yedim artık önümde üç seçenek var... 

Ders çalışamıyorum çok sıkıcı 

ailelerine her şeyi çekinmeden anlatabilen arkadaşlarıma çok özeniyorum. 

Bok gibi geçti

Hiç ders çalışasım yok ve yarın deneme var 

Havalar 2 derece sıcaklayıp güneş çıkınca mentali toplarlamaya başladım (çarşamba deneme sınavı var salı akşamı ağlıycam büyük ihtimal) 

Tek yapmak istediğim kendimi suçlu hissetmeden normalce yemek yiyebilmek. Bu kadar zor olmamalı

Hayatım boyunca hiç parlamıyacğım hiç belli olmayacığım silik bir gölge olarak yaşayıp öleceğim gibi

Sanki her şeyde ilk olmazsam hiç fark edilmeyecekmişim gibi hissediyorum.