S h e ' s g o n e

Tırnaklarımı geçirdiğim avuç içlerim, her telini ayrı ayrı koparmak istediğim saclarım. Bir türlü bitmek bilmeyen öfkem. Kırıklıklarım, parçalanışım. Ben bu haldeysem, sizin suçunuz değil. Ben en büyük hatayı kendi içimdeki beni öldürerek yaptım. Kustuğum öfke beni karanlığa çekti. Her seferinde biraz daha yaklaşarak. Dibe çekildikçe  suya karıştım. Deniz. Kendimi suya bıraktım. Boğulmaktan bahsediyorum size. Ama başınıza gelmeden anlayamazsınız.Birbiri ardına sıralanmış kelime yığınından başka bir şey ifade edecek mi size bu sustuklarım?