Hej. Chciałabym powiedzieć, że to najprawdopobniej mój ostatni wpis. Zapewne zauważyliście to od dłuższego czasu, ale na moim profilu robiło się z dnia na dzień bardziej pusto. Przeczytacie do końca. Przez wattpada przestałam robić wiele rzeczy, które mnie naprawdę interesowały, a także popadłam w kilka obsesji typu, że moja osoba zależy od tego jak bardzo ludzie ze mną piszą i tak dalej, oraz w inną, bardziej niebezpieczną obsesję — nieskończone wymagania. Tak bardzo zaczęłam zwracać uwagę na to, by wszystko pasowało, że zajmowało mi to dni.
Miałam artbook? Usuwałam kilka razy, przez to, że kolory mi nie grały z profilem. Tak oto przestałam rysować. Zaprzestałam obserwować kogokolwiek z wyniku na kolory. Tak samo z pisaniem. Bardziej interesowało mnie zrobienie idealnie pasującej okładki do reszty, niż sama treść. Rozdziały zaczęły wychodzić co miesiąc, miesiące. Wniosek jest prosty, odchodzę. Nie ufaj uśmiechom będzie kontynuowane, ale nie tutaj. Możliwe, że albo napiszę bloga i dam wam link, a może nawet wydam tę książkę, lecz będzie ona napisana w innej formie, w pierwszej osobie, bo jednak tak jest wygodniej. Wypatrujcie jej w sklepach, bo może a nuż znajdziecie ><, chociaż trzeba będzie poczekać. Zaniedbałam siebie dość mocno, zauważyłam to poprzez częste zmiany nastroju ostatnio i częsty płacz, więc moim zdaniem jest wyrwanie się z tej pętli. Bardzo cudownie spędziłam tutaj czas, dziękuję Wam za wszystko. Pozdrawiam tych, którzy znają mnie jeszcze z czasów 2019-2020 oraz tych nowszych. Przepraszam za tak nagłą decyzję, ale dzisiaj zrozumiałam, że to dobra decyzja. Nie powinnam wymagać od siebie niemożliwego, a takie zadanie narzucał mi wattpad. Tak więc, sayonara. Muszę nauczyć się wstawiać pauzę do Worda...
