Pinokyonun ilk Kurbanı

Hızlı oldu. Acaba kaç gün kaldı.

Pencerenden baktığında gördüğün karmaşa hayatın bir parçası. Perdeyi örtüp görmezden gelsende hayat devam ediyor. Zaman akıyor ve sen bunun hakkında hiçbir şey yapamazsın. 
          Ezici, değil mi?
          Hoş, ne kadar kabuğuna çekilsende kaçamazsın. Asıl eğlence de bu zaten. Seyretmesi güzel ama bazı manzaralara dokunmak gerekiyor. Ne açıdan bakarsan bak kötülük gibi geliyor dimi. Komik.
          Hayattaki en şeyler aslında çok da önemli şeyler değil. Parmağının ucuyla dokunmanla değişir. 

Yaralı hikayeler var, temizlenmemiş. Üstünden hala kan akıyor. Yeni yaralar açıldı. Artık beraber kanıyorlar. 

Burası bir ev değil. Ev nerde?

Bir gün, bir gece, ansızın ruhunu parçalayan kabusların birinden uyandığında ve ayağa kalktığında, kim zihnini parçalayan korkuların ayak tabanlarına saplanmasını isterdi? 

Doğruyu söyleyen ağız söyleten ise ruhtur.
          Boğazına kadar yalana batmış olsan da içinden bir ses hep ;"Gerçek şu ki..." Diye fısıldar, seni sırtından bastırıp ileri iter, neden hala direnç gösteriyorsun?
          Etrafında çığlık, yardım çağrısı, yalvarışlar...
          Sen ise içindeki seslerin duvardan duvara sekip durduğu karanlık bir mağara. 
          
          Üzgünüm ama düşüncelerinde yalnızsın.
          Aslında üzgün değilim.

Çift görüyorlar. Belki de daha fazla görüyorlar. İnsanlar birbirinden farklı olan davranışları iki yüzlülük olarak tanımlıyorlar. 

Bıraksalar, dinozorların buzları çözülür. Ama insanoğlu işte, bir yerlere burnunu sokmaya bayılır. Bir şey çok eskiyse tarihi eser oluyormuş. İnsanların beyinleri müzelere konmalı.

Duyuyor musunuz?
          Dinliyormusunuz ki? Bir adım attığınızda çoktan 10 adım ilerisini düşünmüş insanlar oluyor. Siz ise daha önceki adımlarınızı kafanızdan çıkaramıyorsunuz. Siz bunları bile geçip o anki adamınıza kafa yorarken çoktan bir 10 adım daha atıyorlar. Korkunç değil mi, geride kalmış hissetmiyor musunuz? Öyleyse neden devam edesiniz ki. Yoruluyorsunuz, nefes nefese kalıp panik yapıyorsunuz. İşte bu bir hataydı, ayağınızın ufaktan kaydığını hissettiniz. Tökezlediniz. Yere düşmemek için, önünüzdekilerin bastığı yerdeki ayak izlerinin üzerine bastınız. İşte bu, en büyük hataydı.

Yıkılmayacak tek şey cennet ve cehennemin kapılarıdır.