"Beyaz gelinciğim..."
Sinirle doktora baktım.
Buna izin vermemiştim. Neden bunu yapmıştı?
"Beyaz gelinciğin için iyi olman gerek, biliyorsun değil mi, Mir Ali? İlaçlarını her gün içmelisin," dedi doktor.
Mir Ali başını salladı. Doktor elindeki resmi alınca oğlum kaşlarını çattı.
"Benim beyaz gelinciğim..."
"Beyaz gelinciğini istiyorsan ilaçlarını düzenli almalısın. Onları kusmamalısın, tamam mı?"
Oğlum başını usulca salladı.
Gözlerimi kapattım.
O kızın resmini tekrar görebilmek için ilaçlarını içmeyi kabul ediyordu...
O kız yüzünden buradaydı ama yine onun için iyileşmek istiyordu...
...............
Doktora baktım. Oğlum kendini bile hatırlamıyorken, nasıl oluyordu da o lanet kızın adını doğumgününü yüzünü hatırlıyor?
"Bu nasıl oluyor doktor? Nasıl oluyor da benim oğlum kendini bile hatırlayamazken o kıza dair her şeyi hatırlıyor?"
Doktor iç çekip bana o kızın resmini gösterdi. Resimdeki oğlumun kanları vardı. Bütün bunlara sebep olan kızın resminde...
"Mir Ali, büyük olasılıkla aşkı bir varoluş nedeni olarak konumlandırmış. Beyaz onun için yalnızca sevdiği biri değil, kimliğinin bir parçası olmuş. Onun kaybı ya da ondan uzak kalmak, benliğini yitirmesiyle eşdeğer. Bu nedenle zihni gerçekliği inkâr ediyor, kendini değil Beyaz'ı hatırlamayı tercih ediyor."
Oğlum için o kız varoluş nedeni miydi? gözlerimden bir damla yaş aktı. Defne hiçkıra hıçkıra ağlaymaya başlayınca ona sarıp sarmaladım. Saçlarını öptüm.
"Parmak uçlarıyla yazdığı isim, dış dünyaya haykıramadığı acısını görünür kılma çabası. Terapötik süreçte Mir Ali'nin hem travmasıyla yüzleşmesi hem de benliğini Beyaz'tan bağımsız şekilde yeniden inşa etmesi gerekir. Ancak şu an, bu duygusal bağ onun tek yaşama nedeni gibi. Öncelikli hedef, onu yaşama tutundurmak ve gerçeklikle bağlarını onarmaktır."
https://www.wattpad.com/story/344779775-beyaz-geli%CC%87nci%CC%87k
