★

Dolu bir bakışta kaç hayal batar göz çukurlarına? 
          Kaç hayal boğulur?
          İnsan sayamadığında
          evet tam da o anda ruh durulur
          Bir ses yankılanır ruhun duvarlarında
          Bir çığlık kopar
          Bin ihtiyar ölür bin bebek doğar 
          
          Bir titrek nefeste kaç yangının dumanı süzülür dudakta?
          Kaç umut kül olur? 
          İnsan sayamadığında 
          evet tam da o anda yürek burkulur
          Bir damla düşer yüreğin bacasına
          Bir yağmur yağar 
          Bin çiçek ölür bin çiçek açar
          
          
          

merbalarrrrrrrrrrrr

Sonsuz gökyüzünde özgürlüğü temsil edercesine süzülüp giden bulutlara takıldı gözlerim. Fazlasıyla telaşsız ve sakinlerdi. Özgür bir ruhun da böyle olması gerektiğini fısıldıyor gibilerdi. Prangalarından henüz kurtulmuş yorgun ruhum kulak verircesine belli etti kendini.
          Nasıl da unutmuştum ruhumun sakinlerini ziyaret etmeyi? Öyle bir unutmuştum ki günlerdir sokaklarından bile geçmemiştim.
          Halbuki  umuduma sormam gerekirdi "pencerelerinin camlarını kim yere indirdi, kim bu harabenin sebebi?"
          Neşemide unutmamak gerek ona da sormalıydım bahçesindeki çiçekleri kimler ezmişti kimindi bu hoyrat ayak izlerinin sahibi?
          Soramamıştım. O kadar mecalim yoktu ki onları dinleyememiştim. Oysa sorsam onlara yardım etsem daha çabuk iyileşirdim. Umudumun pencere camlarını onardıkça umutlu neşemin bahçesine yeni çiçekler ektikçe neşeli olurdum.

@SiyahKelebek Sürüklüyo beni nağmelerin, okuduğum her satıra hamd ederim. Hakiki sanatkarı unutmazsan, eksik olmaz ilham meleklerin ;) Dünya bir şiir, esbap bir şair. Bu şiirde ki mucizeleri görmeyenler fakir. Dünya fanidir, insan ise zalim. Kendi nefsine bile zulmedenler alim! Sanma ilim kurtarır seni yanmaktan. Şiirde ki kafiyeler değildir çirkini güzel yapan. Hayatı hayat yapan, yaşama anlam katan! Müsebbib-ül Esbab Cenab-ı Hak!

Güneş kuşlardan utandı kızarıyor sürekli. 
          Rüzgar küskün küskün esiyor sanki sihirli. 
          Hatrıma düşen anılar şimdi pek sinsi. 
          Bir bir firar ediyorlar zihnimin zindanlarından hepsi. 
          Anlıyorum aslında özgürlüğü istemelerini
          Unutulmaktan ne kadar ürktüklerini. 
          Gözüme ilişen maviliğin sesi, 
          Yutuyor küflü düşüncelerimin cılız sürekliliğini. 
          Ve kuruluyor zihnimin tiyatro sahnesi
          Alıyor hayali oyuncularım yerlerini. 
          En doğrusu da bu değil mi? 
          Hayali dünyam tatminim olur belki. 
          
                                                                E... 

Yolun sonuna geldik. 

Korkuyorum. 

Önümde 5 ay gibi bir süre kaldı. O kadar çok gitmek istiyorum ki bunu tasvir etme yeteneğine henüz erişemedim. Hayallerime, arzularıma, özgürlüğüme yani kısacası ben bana gitmek istiyorum. Yeni bir hayat defteri, tertemiz sayfalar... İnanılmaz heyecanlandırıyor beni.  Düşünsene geçmiş de kazandığın tecrübeyle birlikte hayalini kurduğun yeni bir hayata merhaba diyeceksin. Kulağı sana da hoş gelmiyor mu? Elbetteki mutluluğu vaadettiği kadar garantilemeyen hayaller bunlar ama içimin kıpır kıpır olmasına da engel olamıyorum. Müthiş şeyler hissediyorum her iki zıt hissi o kadar kuvvetli ruhumda hissediyorum ki. Umut ve korku. Ya olmazsa diye bitirdiğim evet olacak diye başlattığım o kadar çok gün var ki. Çok sıkıldım, aşırı derecede bunaldım ama o kadar çok istiyorum ki gitmeyi yine o masanın başına bir şekilde oturuyorum. Lanet ederek uyandığım korkarak uyuduğum günler geçiriyorum. Bitecek geçecek diye kendimi telkin ettiğim, sürekli değişen ruh halimi kontrol etmeye çalıştığım günler bunlar. Başarmak istiyor insan herkese ve her şeye rağmen. Sürekli umut kıran, başarısızlığını sabırsızca bekleyen, mutsuzluğunu mutluluğu yapan herkese rağmen başarmak istiyor.
          

Ah canım sevgilim derin bir okyanustayım

Bir şey var aramızda
          Senin bakışından belli
          Benim yanan yüzümden
          Dalıveriyoruz arada bir
          İkimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki
          Gülüşerek başlıyoruz söze
          
          Bir şey var aramızda
          Onu buldukça kaybediyoruz isteyerek
          Fakat ne kadar saklasak nafile
          Bir şey var aramızda
          Senin gözlerinde ışıldıyor
          Benim dilimin ucunda