Sıla Karakuş

Sonra gittin.
          Çocuk oldum bir daha, ağladım.
          Kaç şiir, kaç kere sular altında kaldı.
          Kitaplar, aşk, her şey.
          Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım.
          Keşke nane şeker gibi mentollü bir buluttan doğaydım.
          Keşke dünya toz şekeri ile kaplı olsaydı.
          Çocuk oldum sonra ağladım, yağmur bile beni ayıpladı.
          Söz dedim, söz verdim.
          Ruhumu gömdüğüm yer hala belli.
          Güneşi özledim, sonra seni
          Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım.”

"Çektiğim hiçbir acı nedensiz değil. Ben onlar sayesinde 'ben' oldum. Ama ille de yeni baştan hayatımı planlamak zorunda bırakılsaydım, neler isterdim.
           Ben kendi adıma 'gözlemleme bilincime' daha erken ulaşmak isterdim. Her insanı zorlayan o kaybolmuşluk hissinden bir an önce kurtulmak isterdim. Rüzgara kapılmış bir yaprak parçası olmaktansa, yönünü belirleyebilen rotasını ve etki alanını keşfetmiş bir insan olma haline daha önce ulaşmak isterdim. Ne kadar önemli olduğumu, esas meselenin benim özümle kendim arasında kurduğum ilişkide yattığını keşfetmek isterdim. Biliyor musunuz, kendimi sürekli ihmal etmişim.."
          ~Doğan Cüceloğlu 

Uykudan uyanınca insanı uyandığına pişman eden, geri dönmek isteyip de dönemeyince çaresizlikten delirten, hayatta bir defa görülebilen harika bir rüyasın

Geceye ay düşer, aklıma gözlerin. Bu nasıl özlemek…Ucu bucağı yok, dibi yok, sonu yok

Hayat çok sıkıcı ve ben erken uyuyamıyorum 

@cemreeyllmaazz

"Bak gece aynı gece ama ben eski ben değilim"

Reflekslerim kuvvetlidir ama gözümden düşeni tutamam.

İnsanlar söylediklerinizi ya da yaptıklarınızı unutur, ama onlara neler hissettirdiğinizi asla unutmaz.

Benim takipçilerim yaşıyor mu yoksa ölü taklidi mi yapıyor? Neden kimse bana yanıt vermiyor!! Çok sıkılıyorum...:-\