lilium

ببخشید مزاحم میشم ، این فیک فوتبالی من با کاپل لری و زیامه خوشحال میشم سر بزنی
          
          https://www.wattpad.com/story/360581322?utm_source=android&utm_medium=org.telegram.messenger.web&utm_content=share_writing&wp_page=create&wp_uname=blueartery

امیدوار بودم دوباره ببینمت

های لاو خوشحال میشم ب بوکم ی نگاهی کنی
          
          ‏https://www.wattpad.com/story/259077359?utm_source=ios&utm_medium=link&utm_content=share_writing&wp_page=create&wp_uname=maybemari&wp_originator=hSIFIL8tCp3aGLGWyPJR5OfqbKoMhGeqN4CF0wWx%2Bi8Tcgf2YRIFfR7HspAk85dOrs6Day51E4EKX2kliwLGgiMgP%2BMxeo3lx7UzfwgK7cyui2sgSLee4673J4wKqIHi

‏چشم‌هایش آبی بود؛ تنها شد، تمامِ خودش را گریه کرد و دریا شد.
          
          +رومانف

خاک رو از خونه‌ی آبی تکوندم.
          دلم برای اینجا بودن تنگ شده بود :))))

بعدِ تمام روزایی که اینجا، فارغ از دنیای واقعی کمی غرق تخیلات شدم و روحِ همیشه تشنه‌ی تخیلم رو سیراب کردم، امروز و این لحظه انگاری که زمان خداحافظیه...
          واتپد همون چیزی بود که همیشه بهش نیاز داشتم. اون به من زیبایی‌ای به نام "واندایرکشن" رو هدیه داد و لیام پین عزیزم رو کنج قلبم نشوند تا بهم دوست داشتنی بودن رو به همراه لویی نازنینم یاد بده :) واتپد بهم انسان های با استعداد و عزیزی رو معرفی کرد =] دوستای عزیزی که خیلی فرصت هم‌صحبتی باهاشون رو نداشتم اما حتی کوتاه ترین مکالمه ها هم برام ارزشمند و شیرین بود..
           تمام خاطره هایی که اینجا داشتم واسم عزیز و شیرینه. همه داستانهای زیبایی که خوندم با وجود کامل بودن یا ناتمام موندنشون، که معتقدم خیلی هاشون لایق این هستن که از طرف آدم های بیشتری خونده بشن ;)
           تک تک شماها انسان‌های زیبا، باارزش و بااستعداد و خوش‌قلبی هستید که معتقدم دنیا با وجود شماها میتونه جای زیباتری باشه و همیشه برای امید راهی هست. :)
          این خونه‌ی آبی هم همینجوری اینجا باقی میمونه شاید که روزی صاحبش دلش هوایی شد و فکر برگشت به سرش زد.
          دوستتون دارم. ممنون برای همه چیز. مواظب ارزش هاتون باشید❤️
          *بغل برای همگی
          *دوباره میفرستم چون که نخواستم فرصت این آغوش رو از دست بدم D:

غریب نه آن است که تنش در این جهان غریب است؛ بلکه غریب آن است که دلش در تن غریب بُوَد و سِرَّش، در دل غریب بُوَد.

اومدم فروغ فرخزاد گوش بدم دیدم میگه " زندگی شاید طفلیست که از مدرسه برمیگردد" :))))))))))))
          جوری که عاشق این نشونه‌هام >>>

امروز کل مسیرو توی سکوت به اطرافم نگاه کردم. به شهری که زنده‌ست، مردمی که هرکدوم با کلی دغدغه از کنارم عبور میکنن.
          حس عجیبی بود. توی تاکسی نگاهم به آسمون بود و تو سرم پر از فکر که اگه نشه چی؟ 
          همون لحظه حواسم پرت خورشید شد. بدون اینکه نورش اذیتم کنه نگاش میکردم و دیدم که چطور از لای ابرای سفید بیرون اومد و غرق شد توی ابرای سیاه.
          خیلی طول نکشید که دوباره راه خودشو پیدا کرد و با بیرون اومدنش، دباره نورش رو به دست آورد. 
          لبخند زدم و فکر کردم " اگه بشه چی؟"

سلام خوش صدای مننن
          خوبی؟ ^-^
          فقط خواستم بیام حالتو بپرسم:") 
          چخبرا؟ همه چی خوبه؟*-*