Description
Dudaklarını diliyle ıslatıp "Yakın görünüyordunuz, onu seviyor olmalısın." dedi. Aralanan dudaklarımdan kelime dökülmüyordu, ne diyeceğimi bilmiyordum çünkü. Beni kıskandığını söyleyen iç sesim ve onu bastırmaya çalışan aklım arasında bir yerdeydim. "Seni gülümsetiyor. Onunla mutlu binlerce anın var belki de, ben sana bir an verememişken." "Yanılıyorsun." Dudaklarımdan dökülen tek kelime onun için ne anlama geliyordu merak ettim doğrusu. Direksiyonu gergince saran parmakları gevşedi, başı bana dönerken gözleri yüzümde büyük bir yavaşlıkla gezindi. Yüzü benimkine yaklaşırken bakışları çenemle dudaklarım arasındaydı. "Kanıtla. Bu içimdeki amansız kıskançlık duygusunun gereksiz olduğunu kanıtlanabilir misin?" Bana bu kadar yakın durması mideme ardı ardına kramp girmesine sebep oldu. Dudaklarım kurudu, susadığımı hissettim. Aramızda beş santim ya var ya yoktu. Bu beni daha da gererken ellerimi nereye koyacağımı bilemedim ve onun göğsüne koydum. "Yapma." dedim. İlk defa bu kadar yakından baktığım eşsiz tona sahip gözlerinde sayısız duygu vardı. "Artık kaçmak istemiyorum, Lavinya." Dudaklarımın üzerinde hissettiğim baskıyla gözlerim anın şokuyla sonuna kadar açılmıştı, onunkiler ise kapalıydı... Neden her daim yasak olanın peşinden gider insan? Onda beni çeken neydi de bana yasaklı olduğunu bildiğim halde ona koştum? © 2021 | venusunkedisii
0.0
