I

Kalbimin kapılarını açtığım zaman içimden çıkan acı, aldığım her bir nefeste daha çok sahipleniyor aldığı yeri. Sanki, burası benim dermişcesine.
Bir hüznüm var sonra, içimde ukde kalan, yeşertemediğim bir bahçem var. Sarmaşıklardan önümü göremediğim kocaman arazide, o çok sevdiğim çiçeklerim için yer yok. Ben sadece öylesine biriyim. Geldiği dünyadan hoşnut olmayan, karanlığın güvenini seven biriyim. Korktuğum zaman, kendi kendine yetmek zorunda olan biriyim. Uçsuz bucaksız gökyüzü içinse ben sadece yeryüzüne yansıyan bir gölgeyim.
Etrafımdaki insanlara göreyse bir hasta.
Bu yüzden bu rutubet kokan hastanedeyim ve ne kadar hasta biri olduğumu anla diye bu defteri tutuyorum.
Beni iyi dinle doktor, benim hastalığımın çaresi sözlerin değil. Veya verdiğin onca ilaç.
Benim çarem, sadece sensin.

|16 Nisan 2017|