|قبل از خوندن|

زندگی من نمونه ی یه زندگی ایده آل بود
زندگیی که در عین سادگی ممکن بود آرزوی خیلی از هم سن و سال های من باشه!
یه زندگی پر از موسیقی و ساز و هنر
توی زندگی من خوب زدن پیانو مهم تر از خوب حل کردن معادله بود
یا مثلا نواختن درست ویولن اهمیت بیشتری نسبت به درست فهمیدن فیزیک داشت!
تو زندگی من حتما نباید طبق اصول رفتار کرد و قانون مند بود
قانون زندگی ما فقط یه چیز بود
"موسیقی"!
اما شاید سال های بعد از ۱۷ سالگی من،زندگیی نبود که همه بخوان آرزو کنن
اون زندگی رویایی فقط ۱۷ سال طول کشید..!