ÖNSÖZ

Hıçkırıklarım iç çekişlere dönmüştü,etrafa çöken karanlık içimi karanlığa hapsetmişti şişmiş gözlerim bu ortamı süslerken şehirde ki ışıklar biraz biraz kapanırken içimde ki sevgi kırıntıları da tek tek yok oluyordu,midemde ki kelebekler yere düşerken sanki hayata küsmüş gibiydi gökyüzünü süsleyen yıldızlar daha az parlaktı sanki bugün,papatyalar kokmuyor içimde ki canavar dışarı çıkmak istiyordu.
Pişmanlığın,hüznün ve hayal kırıklığının verdiği çöküntü sanki bedenimi çürütmüştü,soluk gökyüzü bütün enerjimi elimden alırken,kokmayan papatyalar umutlarımı öldürmüştü.

Belkide aşk onlar için bir kaçış yoluydu...