Okyanusta Bir Damla.

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası."

Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey.

Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı.

Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi.

Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.