Kirli çiçekler

Karanlığımdan beri sonsuz maviye ne zaman baksam, gözüm hemen seni arar; şehir ve semtlerimin yoksunluğunda gözlerim dolardı.
Oturduğum banktan uyuşmuşca kalkar, sakince kırıklığım boyunca yürür, sonra geceyi biz geçe yalnızlığıma geri dönerim.

Ne zaman aklıma düşsen düştüğün yerde durur, bekler, derince nefes alır, yoluma devam ederim.

Ruhu şiir kokan adamın, bedeni şairi kokması dileğiyle...

Meran