Κεφάλαιο 1

Σχεδόν όλα τα παιδιά πλουσίων έχουν φανταστικούς φίλους όταν είναι μικρά. Κάποτε είχα και εγώ. Ε, καλά, εντάξει μπορεί να μην είχε μάτια, αλλά είχε κάμερα. Μπορεί να μην είχε ούτε αυτιά όμως είχε μικρόφωνο και μπορεί να μην είχε ψυχή αλλά έναν μεγάλο σκληρό δίσκο. Και ίσως να φανταζόμουν πως ο υπολογιστής ΉΤΑΝ φίλος μου. Πάντα ήταν η λύση ώστε να περνάω καλά. Και όπως ήδη καταλάβατε είχα την "τιμή" να είμαι το φυτό των υπολογιστών στο γυμνάσιο. Τώρα που το σκέφτομαι πάντα ήθελα να φύγω απο το σχολείο. Θα το μετάνιωνα όμως αν ήξερα για την Ακαδημία...