Description
"Τι σε δυσκολεύει να μου πεις τι εχεις;" ειπε με παράπονο. "Γιατι δεν ειναι δικιά σου δουλειά." του απαντησα και τον κοίταξα απευθείας στα ματια. "Μπορει να μην ειναι δικιά μου δουλειά, αλλα θα το πω όσες φορες γινετε. Για να ρωτάω, λογικά νοιάζομαι." ειπε αργά. "Νοιάζεσαι; Πως γινετε αυτο; Ούτε καν φίλοι δεν είμαστε." ειπα απότομα. "Ούτε καν φίλοι; Αχ Αντα με πληγώνεις." άκουσα να λεει στεναχωρημενα και γύρισα να τον κοιτάξω. Ειχε βάλει το ενα χέρι του στη καρδιά και με κοιτούσε με ενα θλιμμένο βλέμμα. "Μην κανεις ετσι. Συμφωνείς και εσυ οτι είμαστε κάτι σαν 'εχθροι'." ειπα γρήγορα οτι βλακεια μου ηρθε στο μυαλό για να τελειώνουμε. "Εχθροί; Οχι, οχι! Πολύ βαριά λέξη." ειπε και συνεχισε να με ακολουθεί. "Και πως θα μας χαρακτήριζες;" τον προκάλεσα. "Πριν λιγο καιρό θα μας χαρακτήριζα δυο άτομο που δεν αντέχουμε ούτε να κοιτάζουμε ο ένας τον αλλο. Αλλα τωρα, δεν νομίζω οτι είμαστε ετσι." ειπε και φαινόταν οτι πρόσεχε την καθε του λέξη. "Και τι άλλαξε την κατάσταση μας;" ρώτησα ενω σταμάτησα για να τον κοιτάξω. "Νομίζω οτι μετα το φιλί αρχίσαμε να ερχόμαστε πιο κοντα." ειπε και με κοίταξε πονηρά.
Part 1
