Description
"Buna alışacaksındır eminim. Yeni gelen herkese böyle yapar. Bir kaç hafta tek yapacağın onu çekmek. Bu arada ben Melissa McCal. Senin ki Harry Styles değil mi?" "Evet. Tanıştığıma memnun oldum. Bu arada bu adama dayanamayacağımdan eminim. Kasıntı herfin teki." "Bak. Etrafında dolaşma ve Lackros için çalış. Aşağıdaki panoya bakarsan adını görürsün." "Bir takımda oynamayacağımı söylemiştim. O oyuna sadece kendimi yaralamak için girerim ve o biraz erken." "Konuşmayı dene. Sana yardımcı olacaktır eminim. Sana yardımcı olmak amacıyla bir şey daha söylüyorum. Şu sarışına sürekli bak. Başkanın sevgilisi." "Kaptan." "Tamam, tamam. Bu kadar soğuk bir çocuk olma, tamam? "Soğuk biri değilim. Kimseyi tanımıyorum." Suratına baktığımda koçun kaşına açtığı yarayı incelemeye başladım. Küçük kanlar akacakken kaşını kaldırıp kanı durduruyordu. Bunun ne kadar can acıttığını biliyorum. Ama aradaki mimiklerini saklamaya çalışması saçmaydı. Bir erkekde acı çekebilirken bunu engellemek istiyordu. Çok farklıydı. Ya da çok daha çok farklıydı. Bir pöpülerlik kavramı olsaydı bunu hoş karşılardım. Herkes eşit derecedeyken bunu ağır bulmuştum. Ama biraz daha gitmezsem bu çocuk beni öldürecek. "Ben gitsem iyi olur. Görüşürüz, başarılar." Gülümsemişti. Bu çok tatlıydı. Bir erkeğe göre uzun saçları vardı. O bir, İlah gibiydi. Mecazi anlam bile ona yakışıyordu. Bunları söylemekten utanacak değilim. Sadece gerçekleri açıklıyorum. Her neyse. Zil çaldı ve gitmem gerek.
Melissa McCal
