Prolog

- Nie! - Wykrzyknąłem, gdy Hermiona była już przy drzwiach. - Granger, skłamała.
- Severus, co ty robisz? - Szepnęła zdenerwowana.
- Mówię jak jest - Odpowiedziałem i uśmiechnąłem się. - Macie rację. Coś nas łączy.
Dziewczyna zarumieniła się.
- Severusie...To jest twoja uczennica - Wymamrotała McGonagall.
- Wiem - Powiedziałem szybko. - Ale moich uczuć nie da się zmienić. Kocham ją.
Wtedy poczułem jak panna Wiem-To-Wszystko-I-Jeszcze-Więcej wtuliła się we mnie.
- Też Cię kocham, Severusie - Szepnęła.
Dumbledore uśmiechnął się i spojrzał na McGonagall. Kobieta odwzajemniła uśmiech i przyglądali się nam przez chwilę. Wtedy pierwszy raz od śmierci Lily poczułem, że mogę być szczęśliwy.