I HATE YOU.

“ Bu koku senden mi geliyor Mary? “ “ Hangi koku? “ “ İğrenç, kokuşmuş çorap kokusu. “ “ Kapa çeneni.” Lisedeki 2. yılım ve bu çocuk hala kendini toparlayamamış. Onu bu lisedeki ilk yılımda tanımıştım. İlk sene çok iyi anlaşmıştık. Yani sürekli benimle takılıyordu. Benden beklenileceği gibi ona aşık oldum. İnanın bana bu aşk acayip bir şeydi. Çocuk bildiğiniz benimle açık açık dalga geçiyor ama ben ( aşık olmanın sebep olduğu bir durum olsa gerek ) aptal aptal hiçbir şey anlamamış gibi sırıtıp duruyordum. Böyle 2 – 3 hafta geçtikten sonra ona çıkma teklifi ettim. Kabul etti. Çok mutlu olmuştum. Olması gerekenden daha fazla ve bu doğru değildi. Bir terslik vardı. Bende öbür gün ona ayrılmak istediğimi söyledim. Bunu inkar etti çünkü belli ki ilk günden terk edilmek istemiyordu. Durum garipleşmişti. O anda ona çok sinirlendim. “ Eğer ben seni bugün terk etmeseydim yarın sen beni terk edecektin gerizekalı ! Ne oldu yoksa üzüldün mü ? “ diye bağırdım. Tabii içimden. Evet hala ona aşıktım. İşte sağım solum belli olmuyor. Lisedeki 1. Yılımı bitirdim ve tüm yaz onu düşündüm. Pişman mıydım? Hayır. Ama yine de aşıktım işte. Karışık bir durum. Sonra bu çocuk bir dedikodu yaydı. Benim ona çıkma teklifi ettiğimi, onun kabul ettiğini ve öbür gün ONUN BANA AYRILALIM DEDİĞİNİ söylemiş. Sonunda ağladığımı söylemekten de çekinmemiş gerizekalı. Herkes de ona inandı. YALANDI. KOCAMAN BİR YALAN. Ve o andan itibaren onunla düşman olduk. Bana hep kötü davranıyor. Bende ona öyle davranmaktan çekinmiyorum açıkçası. Ve evet, şimdi lise 2’ye gidiyorum. Şu yanımdaki görüntü kirliliği de öyle.