Description
"Νομίζεις πως μου αρέσει να σε βλέπω συνέχεια μαζί του;" Φωνάζει ενώ πλέον βρισκόμαστε μόνοι στο δωμάτιο. "Είναι το αγόρι μου" Απαντάω ήρεμα. "Δεν καταλαβαίνεις ότι με πληγώνεις; Δεν υπάρχει στιγμή που να μην σε έχω σκεφτεί από την μέρα που σε γνώρισα" Συνεχίζει φωνάζοντας. "Δεν είναι τόσο εύκολο ρε Μιχάλη" Του λεω ενώ κάθομαι στο κρεβάτι. Εκείνος με ακολουθεί και κάθεται δίπλα μου. "Είναι πολύ εύκολο" Λέει καθώς το χέρι του ακουμπάει απαλά το μάγουλο μου. "Πες μου ότι δεν ένιωσες τίποτα εκείνο το βράδυ, πες ότι δεν με σκέφτεσαι καθόλου και θα σταματήσω να σε ενοχλώ" Συνεχίζει κοιτώντας με στα μάτια. "Ξέρεις ότι σε σκέφτομαι" Παραδέχομαι και εκείνος χαμογελάει. Γέρνει κοντά μου και ενώνει τα χείλη μας αργά ενώ οι πεταλούδες στην κοιλιά μου κάνουν πάρτι, όπως την πρώτη φορά.. Μια τυχαία γνωριμία θα φέρει τα πάνω κάτω στην ζωή της Δάφνης. Είναι αρκετό αυτό για να ξεκινήσει κάτι καινούριο ή θα συνεχίσει την συντηρητική ζωή της;
Κεφάλαιο 1
