prolog.

Chłopak spojrzał znad poranionych nadgarstków na ekran swojego laptopa.

W zaciemnionym pomieszczeniu promieniowanie maszyny sprawiało, że jego oczy cierpiały. Cieszyło go to. Chciał się zniszczyć.

Nie szanował siebie, chciał umrzeć. Chciał się zabić, ale najpierw starał się sprawić sobie jak najwięcej bólu.

Michael swój zamglony wzrok skierował na ekran, gdzie otwartą miał już kartę facebooka. Na jednej z grup dostrzegł dodany ponad pięć godzin wcześniej post jakiejś dziewczyny.

Loren: Niekochana, zniszczona, cała w bliznach, zakompleksiona, udaje kogoś, kim nie jest i nigdy nie będzie, potrzebująca pomocy. W jej głowie pojawiają się myśli samobójcze, chce ze sobą skończyć. Omiń to lub napisz do mnie i postaraj się mi pomóc. Serio, już mi wszystko jedno.

Chociaż zobaczyło go wiele osób, nikt z nich nie polubił tego posta ani go nie skomentował. Michael postanowił, że zrobi to jako jedyny i postara się pomóc tej dziewczynie.

Ponieważ tylko on zasłużył na cierpienie.

~ okładka wykonana przez Cooyote ~