Description
"Kalbim seni sevmenin yabancısı değil, tekrar tekrar sevebilirim." İrem için de, onu sevmek öyle kolaydı ki! Bu adamın, elleri ellerine, gözleri gözlerine alışıktı, tanıdıktı. Yüreğinin ritmini defalarca bozan adamdı Emre! Oysa şimdi, geçmişin dağılan küllerini bir araya getirmek için çok geç kalmışlardı. Emre'nin söylediklerini önemsemiyor gibi davranmak en mantıklı olanıydı. "Gitmeliyim.." dedi. Emre'nin yüzündeki alaycı hava, İrem'in yüreğine oturdu. "Gitmekten bıkmadın mı?" dediğinde İrem gözlerini Emre'nin dikkatli bakışlarından kaçırdı. "Biz geçmişi, sadece hatırlayabiliriz Emre! Geçmişi tekrar yaşamamız imkansız" Tüm kapılarını kapatıp öyle gitmeliydi yanından! Sadece Emre'nin umudunu değil, kendi içinde kıpırdanan umuda da yüz çevirmeliydi. Evet, onu tekrar tekrar sevebilirdi. Ama bu sefer aşikâr değil gizli gizli yanabilirdi. Emre'nin sıcacık avucu yanağına değdiğinde, titreyen kirpiklerini saklayabilmesine imkan yoktu. Çünkü İrem o an titreten kalbini zaptetmekle meşguldü. "Git bakalım.." dedi Emre! Tıpkı eskiden olduğu gibi gitmesine engel olmayacaktı. Kelimeler ayrılıktan yana olsa ne çıkardı. Birini diğerine getiren kaderdi, sözler bazen hükümsüz aracıydı.
Tanıtım 1
