*Uzay Evren Uzay*(-1-)

En çok sevmek ve sevilmek istemişti Evren. Aşka inanmamıştı hicbir zaman. Ta ki hayatına mavi gözlü bir çocuk girene kadar...

"Beni atmıycaksın dimi oraya?" korkarak sorduğum soruya sırıtarak cevap verdi.
"Bilmem, atmalı mıyım? Belki nasıl hissettiğimi sende hissedersin."
Onu uyandırmak için başka yöntemler bulmam gerekiyordu artık.

Beni kucağına aldığında tiz bir çığlık attım. Yüzünü buruşturup söylenmeye başladı.

"Kulağımın dibinde ne cırlıyosun kızım ya?"

"Atma beni oraya, ben ettim sen etme Uzay!"

"Artık çok geç güzelim."

Bunlar beni iskeleden aşağı atmadan söylediği son sözleriydi. Başımı sudan çıkarıp bağırdım.

"HAYVAN!"
"NE DEDİN?"
"AYI!"
"HA ANLADIM. BENDE SENİ SEVİYORUM!"