Description
"Bir senenin kıymetini sınıfta kalan bilir, bir ayın kıymetini erken doğum yapan... Bir haftanın kıymetini dergi çıkaran bilir biliyor musun, bir günün kıymetini hapiste olan bilir, bir saatin kıymetini sevgilisini uğurlamak üzere peronda oturan, bir dakikanın kıymetini ölümden son anda kurtulan, bir salisenin kıymetini gümüş madalya alan bilir..." Ayağa kalkıyor. O'nu tekrar gördüğüm an, yine sinirleniyorum ama gözlerinin içine bakarken sakinliğimi korumaya çalışıyorum. Hafif kırık belimi tam anlamıyla doğrultuyorum bu lanet yatakta. Kendimden emin bir tonla devam ediyorum. "İnsanın satın alamayacağı tek şey zamandır, ama bozuk para gibi harcadın işte, zavallı..." O'nu deli gibi istiyorsun, değil mi? Ayaklarımı, deli gibi sancıyan karnıma çekip kollarımla bacaklarımı sarma isteğimden hemen önce kafamı kaldırıp tane tane kelimelerle yalvarmaya başlıyorum O'na. "Nolur, ama nolur..." Bana doğru yürümeye başlıyor. Gözlerimi kızaran dudaklarından alıp gözlerine bakıyorum. "Lütfen, beni bir daha sakın bırakıp terk et--" Dudaklarımda hissettiğim ani sıcaklıkla hıçkırmaya başlıyorum. Ellerimi karnımdan alıp ensesine götürüyor, olmayan gücümle kendime daha fazla çekmek için çabalıyorum. Kucaklıyor beni. Kaç yaşıma geldim, hala bu duygunun, bir çocuğun hissettiği gibi hissedebiliyorum şu an kollarında. Boynumdan öpmeye başlıyor. Usulca, defalarca özür diliyor. Sayamadığım kadar, koklaya koklaya öpmeye devam ediyor. Söyleyeceğim tek şeyi söyleyip kokusunu doya doya, ciğerlerim dolup patlarmışçasına içime çekiyorum. Kulağına, tıpkı bir çocuğun fısıldayışı gibi "Beni eve götürür müsün?" diyorum, "Evimize gitmek istiyorum sadece..." Kulağıma, fısıltıyla karşılık veriyor. "Sarılırken saçlarını okşayıp hep hayalini kurduğum seni, uyutmama izin verecek misin peki o zaman?"
Kusursuz Güzellik
