Description
Kırmızı bir sonbaharı, karlı ve tatlı bir kışa çeviren hikayeler hemen hepimizin hoşuna gitmiştir. İnsanın içini kıpırdatan sözler duymak bazen birine yaşama isteği verirken diğerini ölüme sürükleyebilir. Düşlerimin gerçek olacağı bir dünya kurmak, kendimi sadece onlara adamak istiyordum. Kalbimin asla kırılmadığı, moralimin bozulmadığı, gözyaşlarımın akmadığı bir dünyayı ya ben kurmalıydım ya da biri bana sunmalıydı. Kurmak zordu hem de çok zor. Pekiyi neden bir başkası sunmuyordu? Çünkü dünyanın altın kuralı: Kimse sana istediğini altın tepside sunmaz. Gidip sen almalısın. Bana istediğim dünyayı sunacak kişiyi bulduğumda yine ben kazanacaktım. O kişiyi bulmalı onunla ne olursa olsun iyi geçinmeliydim. İdealist bir insan olup daha az zarar ile başarabilirdim. Benim yaşımda ki çoğu insan üniversiteyi bitirip bir iş bulma telaşında iken ben bunun peşindeydim. Sadece istediğim mesleğe ulaşmak için çalışırsam yalnızca ben mutlu olacaktım. Ama bunun yanında istediğim dünyayı kurabilirsem o zaman çevremdeki insanlar da huzurlu olacaktı. Avukat, hakim ya da savcı olmak için nasıl deli gibi çalışmam gerekiyorsa kaderim için de öyle çalışacaktım. Ne olursa olsun asla zorluklar beni yıldırmamalı, güçlüklere boyun eğmemeliydim. Mutlu bir hayat istiyorsam iyi para kazanmamı sağlayacak bir mesleğimin de olması gerekiyordu. Elbette bu üniversiteyi düzgün bir şekilde bitirmeliydim...
-1-
