YAREN- Bölüm 1

Bir kadın, kendisinin olmayan bir çocuğu ancak bu kadar sevebilirdi.

***
"Beni, bir daha hiç terk etmeyeceksin, değil mi? Söz ver bana, anne. Söz ver." dedin minik Yaren, annesi sandığı beni bulmanın verdiği özlem ve mutlulukla. Aklım bu sözü vermeyi hiç istmese de, kalbim bu küçük kızın tek damla gözyaşına ölecek kadar sevgi dolmuştu ona karşı.

"Söz," dedim öz olmasa da, en az öz kızım kadar seveceğim kızıma." Söz, annen seni hiç yalnız bırakmayacak." diyerek sözlerimi tamamladığımda, gitme ihtimalime karşı tişörtümü sıkı sıkı tutarak kapattı gözlerini. Tek dileğim, bir hiç uğruna kızını bırakıp gittiği için, Allah'ın o kadını kahretmesiydi.