Description
"Az önce ne fark ettim biliyor musun?" diye sorduğunda sıkılganca ne der gibi salladım başımı. Sanırım cidden sıkılıyordum. "Demi'den sonra neden onu seçtiğini." Anlamamış gibi kaşlarımı çattım. Konu aşk hayatımdan açılacaksa burada uzun süre kalabilirdik. "O tıpkı Demi gibi gülüyor. Üzgün bile olsa gülmesinin hakkını veriyor. Bir gülücükle ne hissettiğini anlayabiliyorsun." dediğinde yüzünden bir üzüntü geçti Wilmer'ın. Neye üzülüyordu şimdi? Aniden sinirlenip yüzüme baktığında bende sinirlenmiştim. Normal şartlarda olsak çoktan birbirimize saldırmış olabilirdik. "Sadece bir kaç gün daha geç karşılaşsaydınız seni tamamiyle unutmuş olacaktı." dediğinde yine karıştırdı aklımı. Wilmer benim bilmediğim ne biliyordu ki? "Ne demek bu?"dedim hemen ama o bana cevap vermek yerine devam etti. "İlaçlarını düzenli kullanıyordu. Kliniğinde onunla özel olarak ilgileniyorlardı. Yakında her şeyi unutacaktı ta ki sen karşısına çıkana kadar. Seni gördükten sonra planlanan her şey tersine döndü. Ona eskileri hatırlatmaya başladın. Bu kezde beni unutuyordu. Önce yanında çalışmaya başladı. Sonra benden ayrıldı ve bu gece benden korktu. Yanına yaklaşıp son kez gözlerine bakamadım bile. Son kez ona dokunamadım. Çektiğim acıların hepsi senin yüzünden!"diye bağırdığında dayanamayıp üzerine yürüdüm ve omuzlarından geriye ittirdim. "Her gün zehirlenmesine izin mi veriyordun? O sana güveniyordu!"
1. BÖLÜM
