Prolog

-Czemu płaczesz dziewczynko?
-Bo moi rodzice... i blacisek...
-Ćśś nie płacz.
-Niech pan ich latuje. Plose.
-Dobrze...

* * *

Moje dzieciństwo to sam ból i cierpienie... Odkąd pamiętam brat mnie nienawidził. A rodzice? Nie żyją. Może tata i by się uratował, tylko który? Dalej nie wiem kto był moim prawdziwym ojcem. Pamiętam dokładnie jak wyglądał wyraz twarzy brata gdy zobaczył płonący dom... pamiętam twarzy tych dzieci z przedszkola. Czemu jestem inna niż reszta?