Description
-Ne yapıyorsun? Dediğimde acıyla güldü. Sonrasında memnun olmayan bir halde -Gündüzü geceye geceyi gündüze karıştırıyorum. Kıyametin kopmasına neden oluyorum... Dediğinde dehşetle açıldı gözlerim. Ellerimi çekmek istediğimde izin vermedi. Daha sıkı kavradı. Ellerimizin yandığını gördüğümde korku dolu bir ifadeyle: -Aras yapma... Dedim. Biraz daha yaklaştı. Gözlerime bakarak ciddiyetle -İlk ve son defa...Güven bana bücür başka çaremiz yok.. Dediğinde sıkıca kapattım gözlerimi. Aras -Suyun serinliğini düşün. Diye mırıldandı. Ve müthiş bir enerji patlamasıyla bedenim taştan bir heykele döndü sanki. Kulaklarım zonkladı. Hücrelerim yandı. O korkuyla asıldım ellerine. Sıkıca kavradı ve bırakmadı. Zihinsel acılarıma neden oldu. Ve yaşamak isteyeceğim son şeyi yaşadım. Zihninin bütün kıvrımlarına sahip oldum. Bütün anıları göz kapaklarımın altındaydı sanki. Yaşayabileceği onca güzelliği cehenneme çevirmişti o cadı. Buna yine ve yeniden ikna oldum. Ben zihninden kaçarken yine zihnine gömmüştü beni. Yaşadığı acıları yaşamaya doğru giden bu yoldan kaçmak istercesine ellerimi çekmeye çalıştım. İzin vermedi. Papatyalarla dolu olan bahçelerim nükleer savaş sonrası bir arazinin haline döndüler. Söz konusu patlamayı koltuğundan izleyen liderler gibiydim. Tek bir müdahale sahibi olmadan izledim. Bütün bahçelerimi yakıp geçti. Denizlerimi kuruttu. Ve daha da dehşete düşüren yanı karanlıklar kraliçesine özgürlüğü bahşetti...
1-Davet
