Description
Kara Sevda'nın tohumu bir kez kalbe düşmeye görsün, geride ne sen kalırsın, ne ben kalırım. Ne de biz kalırız. ** İdealleri için yaşayan genç bir kadının, ideallerini aşk için hiçe sayışının öyküsü. ** Avuçlarımı yerdeki çakıl taşlarına iyice bastırdım. "Ben sandım ki..." duraksadım. "Ben sandım ki kötü bir adam değil, yanlış yollardan olsa da beni koruyor. Onurlu bir adam." Gerilen bedenini hissediyordum. "Kendime bile yüksek sesle söyleyemediğim duygularımdan korktum hep. Kapılıp gitmekten, yanlış bir iklimde açmış solmaya mahkum bir çiçek olduğumu biliyordum. Ben değişemezdim ama belki iklim değişir dedim. O buz tutmuş gözlerin bir gün huzur bulacağım engin bir deniz olur diye umut ettim. Ama ben o dalgalı denizde kırık dökük kayığımla alabora olacakmışım. Bakınca kalbimin durmaktan çekinmeden attığı mavilerin beni boğmak içinmiş. Deniz sensin, fırtına karın, ben garip bir denizci."
Giriş
