Giriş

Şaşkın ve endişe dolu bakışlarla bakıyordu onu şu an için fark etmemiş olan Umut'a.

Bazen delicesine korkmasına sebep olan kişi şu an ne kadar da masumdu böyle? Öylece oturuyor, çevresini izliyordu. Ne birilerini pataklıyor ne alev gibi gözlerini kendisine dikiyordu.

Tıpkı bazen aklını karıştıran sakin ve sıcak hali gibiydi. Oysa onun öfkesini tadan biri sakinliğinden bile şüphe eder, hatta korkabilirdi!

"Tıpkı benim gibi..." dedi kendine duyduğu öfkeyle yüzünü buruştururken. "İkimiz de Umutsuz Vaka'yız serseri..."

Büşra Köprü