Description
Hayatım ince bir ipin üzerine kurulmuş düzenek gibiydi. Büyük bir hassasiyetle hazırlanmış plan... Ben bundan ibarettim. Her şey o karanlık sokağa girmem ile başlamıştı belki de. İşlerin bu raddeye geleceğini kim tahmin edebilirdi ki ? O bir katildi... Bense onun kurbanı. Böyle olacağını bilemezdim. Kimse bilemezdi... **************** Dudaklarına buruk bir tebessüm otururken hafifçe başını salladı. "Öyle planlamıştım." dedi, eli saçlarımı geri iterken. "Ama sonra sen her şeyi mahvettin. İşte bu yüzden ölmek zorundasın." Anlamadığımı belirtircesine başımı iki yanıma salladım. Bir insan ağlamaktan yorulur muydu? Ağlamaktan yorulmuştum. "Neden?" dedim, çıkmayan sesime inat. "Anlamıyorum, neden?" "Çünkü sen yaşarken ben ölemem." dedi, bu kez sesi kısık değil gür çıkmıştı. Diğer elini de yanağıma koyarak yüzümü kavradı. "Çünkü sen nefes alırken dünya ölmek için fazla güzel." ****************
Karanlık
