Proloog

Wanneer ik wakker word lijkt het of er een dikke, witte mist in mijn hoofd zit.

Mijn gedachten zijn traag, voelen aan als dikke gelei die overal blijft plakken.

Ik lig op en ziekenhuisbed dat door de witte gangen van een ziekenhuis gereden wordt.

Ik ga rechtop zitten.

Meteen voelt het alsof ik iets mis, alsof ik iets ben vergeten dat enorm belangrijk is.

Dan valt mijn blik op een bordje en weet ik wat er aan de hand is.

Ik ben dood.