Siyah'ın Yok Oluşu.

Babalar kızlarına ellerini uzattıkları zaman, kızları onları cehenneme kadar takip edermiş.

Babam bana elini uzatmadı.

"Cehenneme git." dedi.

Sustum ve karanlığı takip ettim.

Karanlığın en derinlerinde tanıdım Ateş'i.

O bana elini uzattı.

"Kül ol." dedi.

Ve ben yanacağımı bile bile, ellerinden tuttum.

Bu hikaye de mutlu son yok.

Kül olmaya yakınken sevdi Ateş. Kül ise çoktan tutuşmuştu alevlerde.

Hikayenin sonu:

Ateş söndü, ben yok oldum.

☆☆☆