Vural

-Konuş benimle Vural Çelik, zamanı geldi anlat artık olanları.
Vural, kafasını yerden kaldırıp gözlerime baktı. Az önce ağlayan adamın yüzünde gözyaşlarıyla karışmış garip bir tebessüm vardı.
-Hissediyor musun Melis?
-Neyi hissediyor muyum?
-Ela'nın kokusunu. Ona her sarıldığımda içime öyle bir çekerdim ki bu kokuyu günlerce gitmezdi burnumdan onun kokusu. Belki de dünya üzerinde yüzlerce hatta milyonlarca insan onun parfümünü kullanıyordur ama hiçbir kadının üzerine bu kadar yakışamaz, hiçbir kadınla bu kadar bütünleşemez ve hiç kimseyi bu kadar iyi tanımlayamaz bu koku.
-Vural, ne kadar üzgün olduğunu anlıyorum ama..
-Evet Melis. Biliyorum sona geldik değil mi?
-Bu gelinlik onun gelinliği mi?
-O gelinlik Elamın gelinliğiydi Melis.