Description
Emanet adlı hikayemdeki Aslan'ın hikayesidir. İlk bu kitapdan da başlanabilir... Biletini alıp yerine geçti.. Başını koltuğun arkasına dayayıp gözlerini kapattı. -Pardon, beyfendi? Duyduğu naif sesle gözünü açtı ve toparlandı olduğu yerde. karşısında sapsarı saçları olan kahverengi gözleri olan henüz 24-25 yaşlarında olan bir kız duuruyordu. Kıza dikkatle baktığnı farkedince toparlandı: -buyurun, Kız mahcupça konuşmaya başladı: -Şey... otobüs şimdi kalkacakmış ve tek yerde sizin yanınımş. Yani oturabilirmiyim. Acele olmasa bunu istemezdim.. dedem hastalanmış , ve hastaneye yetişmem gerekiyor derken kızın kahvaleri üzüntüye boğulmuştu adeta: Aslan kızın üzgün haline dayanamamıştı: -Tabi..buyurun lütfen derken hırkasını koltukdan alıp kızın oturması için izin verdi: -Çok teşekkür ederim.. beyfendi.. Çok mutlu oldum bn izin verdiğiniz için.. -Nedemek! umarım dedeniz bir an önce iyileşir... Kız gülümsedi karşısındaki bu iyi adama... adamın gözlerinde bir huzur vardı sanki ve bu kendisinede geçmişti: -Bu arada ben bahar Aslan gülümseyerek kıza elini uzattı: -Bende aslan, mennun oldum bahar,aslanın elini tutup tokalaşırken ondan aldığı elektirikle aniden aslanın gözlerine baktı ve yavaşca gülümsedi.. .................................................. .................. -sen gerçek aşkı bilmiyorsun diye acıyla söylendi bahar Aslan ise dik duruşundan ödün vermiyordu. -Sanki sen...sen biliyorsun? Bahar bir adım geriledi. Omuzları acı ile çökmüştü.Gözleri dolmuştu. -Biliyorum...Ama artık..... derken ellerini yumruk haline getirdi ve arkasını dönüp hızla kendisini salondan attı. Aşkı hiç bilmeyen,kendisini kandırmış bir adam ve inatçı ve sabırlı bir kız... Aşk yolu onların yoluydu...
Bölüm 1
