Bölüm 1

(#96)
Yüzümü gökyüzüne çevirdim. Nefesimi(*) kesecek tek şey gökyüzündeki yıldızlardı. Günün sonunda hep ben ve onlar kalıyorduk. Son nefesimi alıp gözlerimi yumdum, çiğerlerimin yanma hissi geçti, nefesim durdu. Gözlerimi açtım ve yukarıya bakmaya devam ettim. Birbirimize zararımız dokunamayacak tek şey olduklarına inanıyordum. Her zaman gökyüzünde parlamaya devam edeceklerine inanıyordum. Tenim soğumaya devam ederken gökyüzünde sönen bir yıldızı gördüm. Ömrü tükenmiş olmalıydı. Benim ömrüm ne zaman bitecekti, ne zaman yaşamaya başlayacaktım?