Tanıtım

Savaş, Nefes'e bakıyordu

Nefes ise Savaş'a...

Nefes aralarındaki sessizliği bozarak konuşmaya başladı;

"Ben artık yokum. Tükendim."dedi ve gökyüzünü andıran gözlerinden bir damla yaş usulca yanağına süzüldü.

Gözyaşını elinin tersiyle silip, parmağındaki yüzüğü çıkardı ve Savaş'ın elinin içine bıraktı.

Savaş birşey diyecekken, Nefes izin vermeyip konuşmaya devam etti;

"Umarım eskisi gibi olursun." dedi ve arkasını dönüp, boş sokakta topuklularının zeminde tok ses yaratmasını umursamadan yürümeye başladı.

Savaş tek kelime edemiyordu. Sadece arkada öyle durmuş Nefes'inin gidişini izliyordu. Nefes'siz asla yaşayamazdı. Bunu biliyordu ve hiçbir şey yapamıyordu.