Description
Kenara köşeye kaçmaya çalışan o cesur yanımı ayağından sürükleyerek yanıma çektim ve derin bir nefes alarak ilk adımı attım. Adımlarım zayıf ve titrekti. Bir çocuğun ilk yürüyüşünü anlatan adımlarım ufak bir engelde yıkılabilirlerdi. ❄️ Daha sonra arkasını döndü ve hızlı adımlarla uzaklaştı. Beni bırakmıştı. Gitmişti. Artık o da yoktu. Ve ben her zamanki gibi kaybetmiştim. Geri dönmesi bir mucize olurdu. Üstelik açıklama yapmama bile izin vermemişti. Gözlerimdeki yaşlar damla damla yanaklarımdan süzülürken yere çöküşümün ardından fısıldadığımın hayal meyal farkındaydım. "Gitme! Ne olur sende gitme Çağlar!" diye mırıldandım sanırım. "Seni de kaybedemem ben Çağlar. Ne olur geri dön!" Ama dönmedi. Çoktan dönmüştü bile o köşeyi. Artık gözükmüyordu. Ve yalnızda gitmemişti. Giderken benden kalanları da almıştı. Kalbimde beraberindeydi şimdi. Bana kalan tek şey acılardı. Gözyaşları ve ızdırap dolu günler bırakmıştı bana ardından. Güçlü diye adlandırdığım o adımlarımdan eser kalmamıştı şimdi. Gözyaşlarımın bulanıklaştırdığı gözlerim hiçbir şey göremiyordu. Karanlığa düşmüştüm. Uçsuz bucaksız bir karanlık. Adımlardan geri ayakkabımın izi bile kalmamıştı. Şimdi en başında gibiydim. Hiç ayağa kalkmamış gibi. Hiç yürümemiş gibi... Oysa yürümeyi öğreneli ne kadar zaman olmuştu. Tek sorun her seferinde düşmemdi galiba. * Koridorlarda koşuşma sesleri yankılandı. Hızlı adımlar, düzensiz nefesler, çıplak ayakların zemindeki sesleri... Saniyeler sonra arkamda kurtlardan oluşan küçük bir ordu duruyordu. * Bazen aşk kaçınılmaz olur. Nerede yakalayacağı hiç belli olmaz. Kimi seveceğimiz de belli değildir. Bir an görürüz onu sonra yavaş yavaş tüm hücrelerimize o işlenmeye başlanır. Ve sonra bir gün anlarız ki biz çoktan kör kütük aşığız.
KARAKTERLER
