0.0

Her zaman ki gibi saat sabah beşe doğru kahvemi yapıp balkonda ki mavi sandalyeme oturuyorum. Elimde ki kahvemi dışarda ki dondurucu soğuğa meydan okurcasına sıkıca tutup bir süre sessizliği dinliyorum.

Belki size garip geliyordur. Sabahın beşin de elinde kahvesiyle bu kız ne yapıyor diyorsunuzdur. Haklısınız da aslında...

Sessizlikte sevdiğiniz bir müziği dinlemek gibi bağımlı ediyor insanı. Kendinizi dinliyorsunuz bir kere. Sağınızda solunuzda insan yok, araba sesi, bağırış çağırış sesi yok. Sadece siz varsınız tabi bir de dumanı tüten sade kahveniz.

Gözlerimi kapatıp geceden kalan yağmur kokusunu içime çekiyorum ve kendime o can alıcı soruyu soruyorum:

"Bu gün kendim için ne yaptım? "